Karşıyaka Protestan Kilisesi İnanç Bildirgesi
1. KUTSAL KİTAP (Eski Ahit: Tevrat, Zebur, Peygamberlerin Yazıları; ile Yeni Ahit: İncil; bkz. Luk.24:44) asıl lisanları olan İbranice, Aramice ve Grekçede tümüyle Tanrı’nın hatasız esinidir (2Ti. 3:16,17; 2Pe.2:20-21; 3:15-16). İnanç̧, ibadet ve uygulama konusunda tek güvenilir, yeterli ve yetkili kaynaktır (Yu.10:35; 1Ko.4:6; 2Se.3:14-15). Vahiy sureci Mesih’in gelişi ve İncil’in tamamlanmasıyla sona ermiştir (Luk.16:16; Vah.22:18-19).
2. Evreni yaratan, devam ettiren ve yöneten, her şeye kadir, her yerde hazır ve her şeyi bilen TEK BİR TANRI vardır (Yas.6:4; Mar.12:29). Kendini Baba (görünmez ÖZ), Oğul (Tanrısal SÖZ) ve Kutsal Ruh (Tanrısal GÜÇ) olarak açıklamış̧ ve tekliğinde ezelden ebede bu üç benlik olarak var olmaktadır (Yar.1:1-3; Mat.28:19). Tanrı SEVGİDİR (1Yu.4: 8,16) ve ezeli-ebedi tasarısı doğrultusunda insanları sonsuz mutluluğa kavuşturmayı amaçlamaktadır (1Ti.2:4-5).
3. İNSAN Tanrı’yla bir sevgi ve ibadet ilişkisi içinde yaşaması, Tanrı’dan zevk alması, O’na yücelik vermesi ve sonsuza dek mutlu olması için yaratılmıştır (Yu.4:23-24; Yşa.43:7,21; 1Yu.4:7-8). Ama tüm insanlar günah işledi, Tanrı’nın yüceliğinden yoksun kaldı (Rom.3:23) ve O’nun kutsal istemlerini karşılamak için tamamen yetersizdirler (Rom.3:10-20). Bu yüzden Tanrı’nın yargısı altındadırlar (Yu. 3:18,36; Ef.2:1-2).
4. MESİH İSA; bütün peygamberlerce ilan edilen Kurtarıcı (Luk.24:27; Elç.3:18), Kutsal Ruh’ un gücüyle Bakire Meryem aracılığıyla insan bedenine bürünen Tanrı’nın Ezeli Sözü’dür (“Tanrı’nın Oğlu” unvanı fiziksel değil, ruhsal anlamdadır: Yu. 1:1-3,14,18). Onun günahsız yaşamı, ölümü ve dirilişi, günahları bağışlatan kurban olarak (Yu.1: 29; 1Ko.15:3-4) her insanı ebedi azaptan kurtaran tek gerekli, geçerli ve yeterli ‘sevap’tır (Rom.5:18; İbr.5:9-10). Ve şimdi Baba’nın katında Tanrı’ya kavuşanlara aracılık etmek için hep yaşamaktadır (Ef.1:20-23; İbr.7:25).
5. Derin bir TÖVBEYLE Mesih İsa’ya kendi şahsi Rab ve Kurtarıcısı olarak İMAN edip tümüyle teslim olan kişi, ‘sevap işleri’ kendisine bir hak sayılmaksızın Tanrı katında aklanır (Rom.3:24-25;
4:4-8). İmanlı kişi, kurtulmuş̧ olmanın sonucu olarak bir şükran ve övgü̈ yaşamı niteliğinde (Rom.5:1-2; Ef.1:6,12,14) Rab’bin isteklerine boyun eğer (Rom. 1:5; 15:18-19; 16:26), O’nun önceden hazırladığı ve O’nu hoşnut eden iyi işlerin yolunda ilerler (2Ko. 5:9; Ef.2:8-10; 1Yu.2:6).
6. Tanrı’nın KUTSAL RUHU, iman eden insanın, ruhsal olarak yeniden doğmasını sağlar ve sonsuz mirasın güvencesi olarak onu mühürler (Yu.3:3-8; Ef.1:13-14). Kutsal Ruh imanlının içinde yaşar (Yu.14:16; Rom.8:9), onu Tanrı’yla beraberlik içinde kutsal bir yaşam sürmesi için her yönden güçlendirir (Gal.5:22-23) ve ruhsal yeteneklerle donatarak imanlılar topluluğunda ruhsal bir hizmet görmesi için yeterli kılar (1Ko.12:4-7,11).
7. Tüm kurtulanlar, İMANLILAR TOPLULUĞU’nu (Kilise’yi) oluşturur (Elç.2:47). İmanlılar, inançlarını beraber yaşamak ve ibadetlerini yapmak için yerel kilise toplulukları şeklinde düzenli olarak bir araya gelirler (Elç.2:42). Her yerel topluluk kendi üyeleri arasından onayladığı önderler dışında, İncil’de bütün kiliseleri toplayan bir merkezi yönetim sistemi görülmemektedir. Evrensel kilisenin tek başı Mesih İsa’nın kendisinden başkası değildir ve olamaz da (Ef.1:22; 4:15; 5:23; Kol. 1:18).
8. Yetkin bir melek olarak yaratılan ŞEYTAN gururlanıp Tanrı’ya karşı başkaldırdı (Yşa.14:12-15; Hez.28:12-19) ve O’nun baş düşmanı oluverdi. Tanrı’nın vaadi uyarınca (Yar.3:15: 1Yu.3:8) Çarmıh’ta yenilen Şeytan, gücü̈ elinden alınmış̧ (Mat. 12:28,29; Kol.2:15) ama yalanlarıyla inanma- yanları saptırmaya devam etmektedir (2Ko.4:4). İmanlılar; yalanlarına, ayartmalarına ve saldırılarına direnerek (Ef.6: 10-18; Yak.4: 7; 1Pe.5:9) Mesih’in kefaretinde onu yenecek lütfü ve gücü̈ bulurlar (Vah. 12: 10-11).
9. Mesih İsa dünyaya tekrar gelip doğruluk egemenliğini kuracaktır (Mat.25:31). EN SON, ölüler ölümden dirilecek, Evrensel Yargı Günü̈ gelecek ve ebediyet düzeni başlayacaktır. Kurtulanlar sonsuzluklar boyunca Tanrı’yla paylaşacakları mutluluğa, kurtulmayanlar ise Tanrı’nın yüceliğinden uzak kalarak sonsuz utanca gidecekler (Mat.25:46; Yu.5: 29; 2Se.1:9; Esi.21:1-7; 22:1-5).